Αντίο, Γιάνη Βαρουφάκη

Ανέλαβε μια οικονομία που, για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια ύφεσης, μετά από αιματηρές θυσίες και γενναία εσωτερική υποτίμηση, είχε δείξει ένα τσάτρα-πάτρα πλεόνασμα.
Είχε μόνο μια δουλειά να κάνει: Να διαπραγματευτεί καλύτερη συμφωνία με τους δανειστές της για να μην πτωχεύσει μέσα το πρώτο εξάμηνο του 2015, και μετά βλέπουμε.
Απέτυχε. Παταγωδώς.

Πέρασε πέντε μήνες εκνευρίζοντας και αποξενώνοντας τους απέναντι με την έπαρση και τον ερασιτεχνισμό του. Κάθε μέρα που περνούσε η διαπραγματευτική θέση του γινόταν χειρότερη, η συμφωνία που μπορούσε να κλείσει πιο σκληρή. Μα συνέχιζε. Μέχρι που τον απομάκρυναν από τις διαπραγματεύσεις, προς το τέλος, γιατί δεν τον υπέφεραν άλλο αυτοί από τους οποίους ζητούσαμε λεφτά.
Υπό την επίβλεψή του, η οικονομία μας καταβρόχθισε τις
σάρκες της, εξαφανίζοντας 8 δις από όποια ταμειακά διαθέσιμα υπήρχαν εύκαιρα. Πλήρωνε χρέη βάζοντας χέρι σε ταμεία περιφερειών, ασφαλιστικά ταμεία, ό,τι ταμείο υπήρχε εύκαιρο. Την ίδια ώρα, τα έσοδα του κράτους κατέρρεαν, όπως γίνεται πάντα όταν υπάρχει ανασφάλεια και αβεβαιότητα στην οικονομία.
Την ίδια ώρα, φλόμωνε τους πάντες με θεωρίες, κομπασμούς και ψέματα, λαλίστατος, πολυφωτογραφημένος, αέναα ακκιζόμενος.
Υπό την σταθερή του καθοδήγηση η Ελλάδα χρεοκόπησε και επισήμως. Έγινε η πρώτη χώρα μετά από 14 χρόνια που αποτυγχάνει να πληρώσει δόση στο ΔΝΤ (η προηγούμενη ήταν η Ζιμπάμπουε).
Τελικά έκλεισε τις τράπεζες, έβαλε capital controls που θα μείνουν μαζί μας για μήνες, ίσως για χρόνια (ίσως για πάντα).
Και παραδίδει μια οικονομία που θα είναι πολύ τυχερή αν φτάσει σε μονοψήφια ύφεση το 2015.
Κι όλα αυτά τα κατάφερε μόνο σε 5 μήνες.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης σήμερα απολύεται, αέναα ακκιζόμενος.
Ήταν ο χειρότερος Υπουργός Οικονομικών που έχει περάσει ποτέ από την Ελλάδα; Πολύ πιθανό -δε μπορώ να θυμηθώ κάποιον που να τα έχει έχει κάνει τόσο θάλασσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Ήταν, όμως, ο χειρότερος Υπουργός Οικονομικών που έχει περάσει ποτέ από το σύμπαν;
Μπορεί και να ήταν.
Κανένας μικρότερος τίτλος δεν θα ταίριαζε στο μεγαλείο του.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο.

http://www.georgakopoulos.org